Krijtlandpad, etappe 5
Gisteravond begon het opeens te regenen. Ik kneep hem even, want ik heb geen regenkleding bij me. Gezien de weersverwachting had ik ook geen regen verwacht. We zien morgenochtend wel.
Dag 7 Gulpen - Valkenburg
Alweer de derde dag. Het is bewolkt vandaag, maar wel droog. Gisteren was ik behoorlijk stijf en stram, maar paracetamol en ibuprofen gaven verlichting. Vandaag een korte etappe op de planning van ongeveer 11 kilometer en ik start gewoon vanaf de lodge, de Gulperberg af en over de Markt in Gulpen. Aan de andere kant van Gulpen gaat de route gelijk weer omhoog. Het eerste gedeelte gaat door het Gerendal. Prachtige groene weiden en vergezichten. Het Gerendal is een droogdal en het beroemdste bloemendal van Nederland. Vanwege de gevarieerde kalkbodem groeit er zowel in de bossen als op de graslanden een groot aantal planten die van kalk houden.
Op de Dolberg is een plaquette geplaatst ter herdenking aan de voormalige gerechtsplaats van Wijlre. Op oude kaarten die later beschikbaar kwamen, blijkt de gerechtsplaats verder naar het westen gelegen te zijn. Het is de plek waar drie leden van de bokkenrijdersbende in 1776 hun lugubere einde vonden.
|
Bovenop het plateau ben ik blij dat het bewolkt is. Midden in de zomer loop je hier in de volle zon, onbeschut. Onderweg fladdert een vlindertje vrij over de landerijen. Op een bankje naast paal met Eijsden - Margraten houd ik een korte pauze. Ik kan alleen nergens vinden waar de paal toe dient. In het boekje zie ik dat de route zo door het bos naar beneden gaat en daarna weer omhoog. Nu dus maar even de benen rust geven.
Beneden in Schin op Geul loop ik langs de Orchideeëntuin Gerendal, maar ze zijn bezig met aanleggen en er is geen bloem te zien. Op het pad ligt een hazelworm, maar helaas leeft hij al niet meer. De route gaat weer omhoog en loopt een stuk gelijk met het Pelgrimspad. Het verschil in de kleuren van de markering is goed te zien: wit - rood voor een langeafstandswandeling en geel - rood voor een streekpad.
Vlakbij Valkenburg loop ik door het Biebosch. Natuurmonumenten geeft de volgende informatie:
Op de hellingen van het landgoed Genhoes beheert Natuurmomenten bijzondere bossen: Het Schaelsbergerbos, Oombos en Biebosch. Het zijn bossen op een kalkbodem waar we houthakbeheer uitvoeren. Bomen worden hier naar oud gebruik perceelsgewijs, periodiek gekapt, waardoor er licht op de bodem komt en de purperorchis floreert.
Beneden in Valkenburg gaat de oorspronkelijke route nog omhoog bij het sprookjesbos naar de Wilhelminatoren. Helaas is deze weg nu afgesloten. De omleiding gaat rechtstreeks Valkenburg in. Bij het Parkhotel kijk ik naar de dienstregeling voor de bus terug naar Gulpen. Die gaat 1x per uur en komt met vijf minuten. Ik wilde nog gaan lunchen in Valkenburg, maar besluit dat op de terugweg in Gulpen te doen.
Aangekomen in Gulpen ga ik voor een heerlijke rijkgevulde kip-fruitsalade, een beetje vitaminen deze dagen. Na het eten wacht mij nog één taak: de Gulperberg weer op naar boven naar de lodge.
Aangekomen in Gulpen ga ik voor een heerlijke rijkgevulde kip-fruitsalade, een beetje vitaminen deze dagen. Na het eten wacht mij nog één taak: de Gulperberg weer op naar boven naar de lodge.
Terwijl ik lekker languit op de bank lig hoor ik het geluid van een luchtballon. Als ik naar buiten loop zie ik dat hij vlak over de camping vaart. Het licht buiten is mooi en geniet van het uitzicht.
Dag 8 Valkenburg - Maastricht
Dan is het de vierde en laatste dag. Ik ben moe en mijn lijf doet zeer. De bus naar Valkenburg gaat om 8.16 en maar 1x per uur. Ik twijfel of ik niet gewoon de bus naar Maastricht terug zal pakken. Ik ruim alles op en sluit de lodge af. De sleutel laat ik in de brievenbus bij de receptie. Nog een laatste keer kijk ik over Gulpen heen en daal de Gulperberg af. Daar zie ik de bus naar Valkenburg net vertrekken. Voor het stoplicht sta ik voor de deur en ik mag toch nog mee van de chauffeur, dat is aardig. In de bus realiseer ik mij dat ik nu toch ga lopen vanaf Valkenburg. Nou ja, ik zie wel hoe het gaat.
De bus zet me af in het centrum van Valkenburg. Aan de buitenkant van de panden is niet meer te zien dat het water hier door de straten stroomde afgelopen zomer. Hoe de binnenkant eruit ziet, is niet te zien. De route is niet echt goed gemarkeerd en ook de gpx route op mijn horloge heeft er moeite mee. Dankzij het boekje tezamen met Google Maps kom ik er uit en loop de juiste richting op. De route loopt door de Berkelpoort, een 14e eeuws bouwwerk. Verderop ligt de Hervormde Kerk aan de Plenkertstraat. Beiden zijn rijksmonumenten.
Buiten de dorpsgrenzen gaat de route verder direct langs de Geul. Hier ligt natuurpark Ingendael, wat beheert wordt door Het Limburgs Landschap. Aan de oevers van de Geul is goed de ravage te zien van de overstroming. Het gebied is weer begaanbaar, maar overal liggen ontwortelde bomen en afgebroken takken. De karakteristieke kalkgrond en -rotsen zijn op dit stuk goed te zien.
Bij Berg en Terblijt gaat de route steil om hoog. Ik word ingehaald door mensen die hun hond uitlaten. Ze lopen met zulk gemak naar boven, dat hebben ze vaker gedaan. Na een stukje afdalen, stijgt het pad ineens weer met als verrassing op het eind 60 traptreden. Rustig aan loop ik naar boven, mijn kuiten branden!
Bij Berg en Terblijt gaat de route steil om hoog. Ik word ingehaald door mensen die hun hond uitlaten. Ze lopen met zulk gemak naar boven, dat hebben ze vaker gedaan. Na een stukje afdalen, stijgt het pad ineens weer met als verrassing op het eind 60 traptreden. Rustig aan loop ik naar boven, mijn kuiten branden!
Meestal wordt een beklimming beloond met een mooi uitzicht en dat is ook nu het geval. Op een uitkijkpunt is van bovenaf de Curfsgroeve goed te zien. Het is een voormalige mergelgroeve waar 80 jaar lang mergel werd gewonnen. In 2009 is het tot natuurgebied verklaard. Een kudde Nederlandse landsgeiten helpt bij het natuurbeheer door bosgroei af te remmen. Ik houd pauze met dit geweldige uitzicht.
Het laatste stuk naar Maastricht gaat door bosgebied De Dellen en daalt daarna af door het open veld naar Amby. Daarna loop ik de buitenwijken van Maastricht in. De laatste kilometers zijn het zwaarst en ik heb het moeilijk. Ik las nog een pauze in en twijfel of ik met de bus zal gaan. Dan bedenk ik me dat een mens meer kan hebben dan hij denkt en dat ik de rest van het gehele pad al heb gelopen. Ik zet Spotify aan en op karakter loop ik de laatste twee kilometer. Die gaan over een lang en breed wit wandel/fietspad.
Om 12:45u kom ik aan op het station. Het Krijtlandpad zit erop! Wat een prachtige omgeving om te wandelen, om jaloers op de bewoners te worden.
Om 12:45u kom ik aan op het station. Het Krijtlandpad zit erop! Wat een prachtige omgeving om te wandelen, om jaloers op de bewoners te worden.
Terugreis
Ik vind dat ik een lekkere lunch heb verdiend en wil friet halen bij Smullers. Die blijkt helaas gesloten door leveringsproblemen. Ik moet overstappen op Nijmegen en daar hebben ze ook een Smullers. Ik neem de trein van 13:00u. Aangekomen in Nijmegen blijkt ook daar de Smullers gesloten en ik haal lekkere broodjes en ham bij de AH to Go. Na een reis van bijna vijf uur kom ik thuis aan. Mijn man heeft als verrassing patat gehaald voor mij. Wat een geweldige avond om de paar dagen af te sluiten.
Het Krijtlandpad zit erop, nu op naar het volgende streekpad: het Twentepad.
Het Krijtlandpad zit erop, nu op naar het volgende streekpad: het Twentepad.