Krijtlandpad
Al een paar jaar staat het Krijtlandpad op mijn lijstje om te lopen. In verband met de coronacrisis gaan we niet op vakantie en deze zomer is de nieuwe herdruk van de gids uitgekomen. Een beter moment kan ik mij niet wensen. De route is helemaal up-to-date en ik plan om de eerste helft van het pad in drie dagen te gaan lopen.
De planning is: dag 1: Maastricht - Moerslag (camping De Bosrand), 18 km dag 2: Moerslag - Epen (Minicamping Gulikers), 19 km dag 3: Epen - Vaals, 16 km Bij de NS schaf ik een Weekend-Flexabonnement aan (€ 2,- per maand). In de weekenden reis ik dan met 40% korting en ik hoef nooit meer saldo te laden op mijn OV-chipkaart, ook niet voor het overige openbaar vervoer. Alles wordt achteraf geïncasseerd. Alleen al met korting voor dit weekend heb ik de abonnementskosten er voor een jaar uit. |
Dag 1 Maastricht - Sint Geertruid (Camping De Bosrand)
Tijdens de treinreis blijkt het frame van mijn rugzak gebroken en niet meer op zijn plek te zitten. Niet zo'n fijne start met drie dagen wandelen voor de boeg, waarin al mijn spullen in die rugzak zitten. Aangekomen in Maastricht loop ik eerst langs de Bever. Misschien dat zij mij kunnen helpen. Helaas kunnen zij alleen de rugzak opsturen. Niet handig als je nog wil gaan lopen. Ik besluit het erop te wagen en gewoon te gaan lopen.
Dan wil ik mijn Suunto horloge instellen met de route. Die heb ik als gpx bestand daarin geladen. Helaas heb ik de gebruiksaanwijzing niet meer goed in mijn hoofd en ik krijg de route niet geladen, terwijl het horloge ook de afgelegde route registreert. Potverdorie. Gelukkig heb ik het boekje van het Krijtlandpad bij me. Ik besluit de route met boekje en markeringen in het veld te lopen en het horloge registreert alleen wat ik al heb gelopen. Thuis maar eens wat op papier zetten.
De route voert gelijk langs de Maas en dat zal zo blijven tot aan Eijsden. De route scheen vroeger over het fietspad te lopen, nu loop je over het grasland pal langs het water. Mooi om zo het Krijtlandpad te beginnen. De Konikspaardjes staan vredig te grazen en er is een groep scouting aan het varen op het water. Op een verhoogd stukje grasland vind ik een mooi plekje om te lunchen. Kleedje neergelegd en schoenen uit. Heerlijk!
In Eijsden ben ik even de weg kwijt. Gelukkig bied Google Maps uitkomst. Langs het water ben ik blijkbaar een markeerteken voorbij gelopen en loop zo een iets andere route in Eijsden. Hierdoor mis ik de mooie Dieppestraat. Tegenover het kasteel loopt de route door de laan met rode eiken. In het echt zijn ze prachtig, alleen komt de kleur helaas niet goed over op foto.
Dan wil ik mijn Suunto horloge instellen met de route. Die heb ik als gpx bestand daarin geladen. Helaas heb ik de gebruiksaanwijzing niet meer goed in mijn hoofd en ik krijg de route niet geladen, terwijl het horloge ook de afgelegde route registreert. Potverdorie. Gelukkig heb ik het boekje van het Krijtlandpad bij me. Ik besluit de route met boekje en markeringen in het veld te lopen en het horloge registreert alleen wat ik al heb gelopen. Thuis maar eens wat op papier zetten.
De route voert gelijk langs de Maas en dat zal zo blijven tot aan Eijsden. De route scheen vroeger over het fietspad te lopen, nu loop je over het grasland pal langs het water. Mooi om zo het Krijtlandpad te beginnen. De Konikspaardjes staan vredig te grazen en er is een groep scouting aan het varen op het water. Op een verhoogd stukje grasland vind ik een mooi plekje om te lunchen. Kleedje neergelegd en schoenen uit. Heerlijk!
In Eijsden ben ik even de weg kwijt. Gelukkig bied Google Maps uitkomst. Langs het water ben ik blijkbaar een markeerteken voorbij gelopen en loop zo een iets andere route in Eijsden. Hierdoor mis ik de mooie Dieppestraat. Tegenover het kasteel loopt de route door de laan met rode eiken. In het echt zijn ze prachtig, alleen komt de kleur helaas niet goed over op foto.
Na de Eijsder Beemden verlaten we de Maas en lopen langs maisvelden het weidelandschap in. Mijn bekken begint zeer te doen en ik vraag me af of het komt door mijn rugzak. Ik ploeter door en laat me regelmatig afleiden door het landschap. Het Krijtlandpad loopt voor een stukje gelijk met het Pelgimspad. Na ruim 18 kilometer kom ik eindelijk op Camping De Bosrand aan. Bovenaan de camping zet ik mijn tentje op en plof neer in mijn stoel. Stoel? Ja een lichtgewicht stoel! Deze stoel is mijn redding op vele trektochten. Het gewicht van 500 gram weegt niet op tegen het comfort wat het mij geeft met mijn versleten rug.
De buurman (en buurvouw) is erg geïnteresseerd in mijn lichtgewicht tentje en ik geef een rondleiding. Daarbij ga ik met mijn blote voet op een hongerige haring staan. Een flinke hap uit mijn teen en blauwe plek op mijn wreef. Al jarenlang kampeer ik en krijg ik om mijn oren: niet op blote voeten bij de haringen. En wat doe ik nu... juist. Verbinden en morgen maar verder kijken.
De buurman (en buurvouw) is erg geïnteresseerd in mijn lichtgewicht tentje en ik geef een rondleiding. Daarbij ga ik met mijn blote voet op een hongerige haring staan. Een flinke hap uit mijn teen en blauwe plek op mijn wreef. Al jarenlang kampeer ik en krijg ik om mijn oren: niet op blote voeten bij de haringen. En wat doe ik nu... juist. Verbinden en morgen maar verder kijken.
Dag 2 Sint Geertruid (Camping De Bosrand) - Slenaken
De volgende ochtend word ik wakker. Ik heb lekker geslapen, maar mijn bekken doet zeer. Ik vind het zonde om nu al te stoppen en besluit door te lopen. Onderweg passeer ik de plaatsjes Mheer, Noorbeek en Slenaken. Ik kan altijd per plaatsje nog besluiten wat ik ga doen.
De zon brandt ongenadig hard en ik ben blij dat ik een petje heb meegenomen bij gebrek aan een zonnebril. De omgeving is prachtig, Zuid-Limburg laat zich van zijn beste kant zien. In Mheer stop ik voor koffie en rijstevlaai tegenover de kerk. Ik kijk of het kerkje open is, maar helaas. Het gaat nog met mijn bekken en ik loop door naar Noorbeek. Wat een prachtige sfeerdorpjes.
Vlak na Noorbeek neem ik een lange pauze op een bankje, even de schoenen uit en de voetjes omhoog. Daar kom ik de buren van de camping weer tegen. Zij lopen ook het Krijtlandpad en lopen maximaal 12 km op een dag. Het is de eerste trektocht voor de buurvouw. Slim bekeken, had ik misschien ook moeten doen. Ongeoefend, 18 kilometer met volle rugtas van 16 kilo is misschien ook wel een beetje teveel van het goede.
Bij het kapelletje van Schilberg blijf ik even staan. Limburg kent veel kapelletjes onderweg, maar deze maakt indruk.
Aangekomen in Slenaken ga ik eerst op het terras voor een cappuccino met Victoriavlaai en overdenken wat wijsheid is. Dit het laatste dorp tot aan de camping waar ik nog op de bus kan. Ik twijfel of ik nog 6 kilometer red. Eigenlijk weet ik het antwoord al, maar het is niet leuk om voortijdig op te moeten geven. Na 13 kilometer pak ik de bus in Slenaken, terug naar Maastricht.
Het Krijtlandpad loopt niet weg en ik heb twee fantastische dagen gehad. Volgende keer gewoon weer verder vanaf Slenaken.
De zon brandt ongenadig hard en ik ben blij dat ik een petje heb meegenomen bij gebrek aan een zonnebril. De omgeving is prachtig, Zuid-Limburg laat zich van zijn beste kant zien. In Mheer stop ik voor koffie en rijstevlaai tegenover de kerk. Ik kijk of het kerkje open is, maar helaas. Het gaat nog met mijn bekken en ik loop door naar Noorbeek. Wat een prachtige sfeerdorpjes.
Vlak na Noorbeek neem ik een lange pauze op een bankje, even de schoenen uit en de voetjes omhoog. Daar kom ik de buren van de camping weer tegen. Zij lopen ook het Krijtlandpad en lopen maximaal 12 km op een dag. Het is de eerste trektocht voor de buurvouw. Slim bekeken, had ik misschien ook moeten doen. Ongeoefend, 18 kilometer met volle rugtas van 16 kilo is misschien ook wel een beetje teveel van het goede.
Bij het kapelletje van Schilberg blijf ik even staan. Limburg kent veel kapelletjes onderweg, maar deze maakt indruk.
Aangekomen in Slenaken ga ik eerst op het terras voor een cappuccino met Victoriavlaai en overdenken wat wijsheid is. Dit het laatste dorp tot aan de camping waar ik nog op de bus kan. Ik twijfel of ik nog 6 kilometer red. Eigenlijk weet ik het antwoord al, maar het is niet leuk om voortijdig op te moeten geven. Na 13 kilometer pak ik de bus in Slenaken, terug naar Maastricht.
Het Krijtlandpad loopt niet weg en ik heb twee fantastische dagen gehad. Volgende keer gewoon weer verder vanaf Slenaken.
De terugreis is drama in verband met werkzaamheden: bus van Slenaken naar Maastricht, dan van Maastricht met de snelbus naar Sittard en weer verder met de trein. Bij Amsterdam zijn ook werkzaamheden, dus daar worden ook bussen ingezet. Ik besluit om uit te stappen op Utrecht, daar de trein naar Schiphol te pakken en vanaf Schiphol met de trein naar huis. Zo hoefde ik niet nog een keer met die ellendige bus. Onderweg besluit ik ook om een nieuwe rugtas te kopen. Hopelijk scheelt dat mijn rugpijn.