Wandelen met NS International
Ergens in mei krijg ik van mijn man een mailtje met een link. "Schat? Zullen we een weekendje in oktober weg om te gaan wandelen?" Hij laat me op de website van NS International Wandelen een wandeling in het Teutoburgerwald bij Osnabrück, Duitsland zien. Dat ziet er mooi uit. Ik ben enthousiast en hij boekt onmiddellijk een hotel voor twee nachten en de treinreis erheen.
Sausolitos
Na een lange, comfortabele treinreis, komen we aan in Osnabrück. We zoeken ons hotel op, lopen nog gigantisch verkeerd ondanks Google Maps. Tip voor de volgende keer: het adres goed invoeren. We besluiten om uit eten te gaan. Marc is tenslotte jarig en zo vaak zijn we niet met zijn tweeën weg. Het wordt Sausalitos, een Mexicaanse cocktailbar met Taco Tuesday! Waarom bestaat dit niet in Nederland?
We eten ons klem aan burritos, want het is vrijdag, geen dinsdag. Het is heerlijk! Het recept nemen we mee naar huis en we gaan terug naar de hotelkamer om uit te buiken.
We eten ons klem aan burritos, want het is vrijdag, geen dinsdag. Het is heerlijk! Het recept nemen we mee naar huis en we gaan terug naar de hotelkamer om uit te buiken.
Het Teutoburgerwald
De volgende dag gaan we op weg naar het station. We moeten nog eerst de trein nemen naar Kloster Oesede en vanaf daar start de wandeling. De geplande trein van Osnabrück naar Kloster Oesede blijkt uitgerekend dit weekend niet te gaan in verband met onderhoud. Maar gelukkig gaat er een bus. De buschauffeur is aardig en helpt ons waar we eruit moeten.
We gaan op weg, Marc leest voor en...... de verkeerde kant op. Ik leer hem dat je precies moet lezen en niet "ongeveer" de aanwijzingen moet volgen. Dat wordt een kilometer teruglopen, en de andere kant op, maar daarna klopt de beschrijving precies. We lopen langzaam de bewoonde wereld uit. De route loopt bijna gelijk met de Ahornweg.
We gaan op weg, Marc leest voor en...... de verkeerde kant op. Ik leer hem dat je precies moet lezen en niet "ongeveer" de aanwijzingen moet volgen. Dat wordt een kilometer teruglopen, en de andere kant op, maar daarna klopt de beschrijving precies. We lopen langzaam de bewoonde wereld uit. De route loopt bijna gelijk met de Ahornweg.
De Musenberg
Na wat glooiende heuvels gaat het pad omhoog. De Musenberg op. Bovenaan worden we beloond met een adembenemend uitzicht en we blijven even staan genieten. Maar wat omhoog gaat, moet ook weer naar beneden. Dat blijkt lastiger dan gedacht. Het is enorm steil, ik ben blij dat we hier niet naar boven hoefden.
De route is goed aangegeven. We kunnen de markeringen van de Ahornweg blindelings volgen en hebben onze kaart niet nodig. We worden getrakteerd op prachtige bossen en nog mooiere vergezichten. Wat is de wereld toch ook mooi in de herfst. We genieten allebei!
Als we weer een eind moeten klimmen is het laatste stuk wel heel erg steil. Ik heb moeite met ademen door mijn astma, Marc vindt het gewoon zwaar. Toch is hij sneller boven dan ik. Hij zit er helemaal doorheen. Bovenop is er gelukkig een beschut huisje met lange banken. Ik sommeer hem te gaan zitten, schoenen en sokken uit te doen en de beentjes even lekker omhoog. Dan blijkt er een enorm gat in één van zijn sokken te zitten. Vandaar dat het niet lekker zat. Hup, sokken in de prullenbak en een schoon paar sokken aan. Dan even lekker een kwartiertje de ogen dicht. Na drie kwartier gaan we als herboren weer op pad en lopen naar Oesede.
In Oesede zien we een bushalte vlakbij het eindpunt. Hier gaat precies de lijn langs die we moeten hebben en de bus komt over 20 minuten. We besluiten te wachten. Als de bus komt, blijkt het dezelfde buschauffeur te zijn als op de heenweg. Hij herkent ons en we hoeven weinig meer uit te leggen. Er staan een aantal dames in de bus van een vrijgezellenfeestje. Zij hebben nog groepskaartjes over en we kunnen voor een flink gereduceerd tarief mee en we delen in de feestvreugde!
Terug op de hotelkamer maak ik de gedroogde lasagne klaar en die is lekker. Na 16 kilometer op en neer zijn we best wel een beetje moe. We hebben nog contact met het thuisfront en dan lekker slapen. Morgen naar huis.
Terug op de hotelkamer maak ik de gedroogde lasagne klaar en die is lekker. Na 16 kilometer op en neer zijn we best wel een beetje moe. We hebben nog contact met het thuisfront en dan lekker slapen. Morgen naar huis.
Osnabrück, Sint-Johanneskerk
De volgende dag blijven we onderweg naar het station nog even staan bij de Sint-Johanneskerk in Osnabrück. Ik had graag nog een penning voor aan mijn rozenkrans gehaald, maar helaas is de de kerk niet open. De fontein op het plein heeft leuke dansende metalen poppen. Jammer genoeg zit er geen water in.
We nemen de trein vier uur eerder dan geboekt en zijn rond het avondeten thuis. Het internationaal treinen bevalt ons uitstekend en dat gaan we vaker doen.
We nemen de trein vier uur eerder dan geboekt en zijn rond het avondeten thuis. Het internationaal treinen bevalt ons uitstekend en dat gaan we vaker doen.
Route
Hieronder het pdf-bestand met de route die we gevolgd hebben.
osnabruck.pdf | |
File Size: | 1871 kb |
File Type: |