Mullerthal Trail
Al jaren stond deze trail op mijn wensenlijst. De vooruitzichten van een trail in prachtige natuur, redelijk dichtbij huis trok mij enorm. De Mullerthal Trail is begin 2014 gecertificeerd met het label "Leading Quality Trails - Best of Europe" en dat is niet voor niets. Het gebied wordt ook wel klein-Zwitserland genoemd.
Van te voren begon al het serieuze werk: pakken. Wat kan er wel mee, wat niet. Want alles ging mee in een grote rugzak en zou ik de gehele week meenemen, inclusief eten. Dan is een paklijst handig om mee te werken, hiervoor gebruik ik de website Lighterpack. Kun je gelijk zien wat je aan gewicht meezeult en wat je misschien toch beter thuis kun laten. Uiteindelijk komt ik uit op 15 kilo inclusief eten voor een week en 2 liter water.
Van te voren begon al het serieuze werk: pakken. Wat kan er wel mee, wat niet. Want alles ging mee in een grote rugzak en zou ik de gehele week meenemen, inclusief eten. Dan is een paklijst handig om mee te werken, hiervoor gebruik ik de website Lighterpack. Kun je gelijk zien wat je aan gewicht meezeult en wat je misschien toch beter thuis kun laten. Uiteindelijk komt ik uit op 15 kilo inclusief eten voor een week en 2 liter water.
De planning
Via de website kun je vast een kaart bestellen. Van daaruit ben ik gaan plannen wat en hoe ik de trail wilde lopen. Omdat ik wilde gaan kamperen, moest ik rekening houden met waar campings beschikbaar waren (ik ben niet zo'n held in wildkamperen waar dat niet mag).
De planning werd als volgt. Dag 1 - Echternach - Rosport - Born (route 1) Dag 2 - Born - Mompach - Echternach (route 1) Dag 3 - Echternach - Berdorf - Müllerthal (route 2) Dag 4 - Müllerthal - Beaufort - Larochette (route 3) Dag 5 - Larochette - Blumenthal - Müllerthal (route 3) Dag 6 - Müllerthal - Consdorf - Echternach (route 2) Zo wordt de route ook aangeraden. Qua afstanden leek me dat ook wel te doen. |
Internationaal reizen
Ik besluit om met de trein te gaan en niet met de auto. De verbinding schijnt heel goed te zijn. Wel spannend, ik heb nog nooit internationaal met de trein gereisd. Achteraf blijkt er niks aan te zijn. Een station is een station en een trein is een trein, waar je je op 40-jarige leeftijd al niet druk om kan maken.
Ook de busverbindingen in Luxemburg staan duidelijk aangegeven en de prijs is € 2,- voor een ritje van Luxemburg naar Echternach. Kinderen onder de 18 jaar reizen zelfs gratis. Daar kan het openbaar vervoer in Nederland nog wat van leren.
Aangekomen in Echternach schrijf ik mij in op de camping, zoek een mooi plekje uit en ga het plaatsje in. Naast de basiliek, die op dat moment gesloten is, is de VVV en ik haal daar een extra wandelboekje met beschrijvingen korte etappes, bezienswaardigheden onderweg en hoogteprofielen.
Terug op de camping maak ik wat te eten en bekijk ik de boekjes en kaarten die ik heb. Ik heb er zin in. Ik slaap heerlijk in mijn tentje en word uitgerust wakker.
Ook de busverbindingen in Luxemburg staan duidelijk aangegeven en de prijs is € 2,- voor een ritje van Luxemburg naar Echternach. Kinderen onder de 18 jaar reizen zelfs gratis. Daar kan het openbaar vervoer in Nederland nog wat van leren.
Aangekomen in Echternach schrijf ik mij in op de camping, zoek een mooi plekje uit en ga het plaatsje in. Naast de basiliek, die op dat moment gesloten is, is de VVV en ik haal daar een extra wandelboekje met beschrijvingen korte etappes, bezienswaardigheden onderweg en hoogteprofielen.
Terug op de camping maak ik wat te eten en bekijk ik de boekjes en kaarten die ik heb. Ik heb er zin in. Ik slaap heerlijk in mijn tentje en word uitgerust wakker.
Dag 1 Echternach - Rosport - Born
Vol goede moed sta ik op en vertrek. Even de weg zoeken in Echternach en onderweg ben ik. Allereerst door het park in Echternach, aan het eind de weg oversteken en gelijk begint het te stijgen, maar wat is het mooi. Dat het prachtig weer is speelt natuurlijk mee. Ik geniet enorm.
De route is prachtig, maar wat ze er niet bij vertellen is dat het continue rotstrappetjes op en af is. Het is zwaar en mijn knieën doen zeer. Ook staan de rotsen af en toe in de weg van het pad en moet je, met rugzak en al, door een opening kruipen.
Maar de lichtinval van de zon door de bladeren geeft af en toe een sprookjesachtige sfeer. Het is warm vandaag, gelukkig brand de zon niet op mijn hoofd, maar op de bladeren. Ik maak mijn buff nat en draag die om mijn pols om af te koelen. Dat werkt gelukkig erg goed.
De route is prachtig, maar wat ze er niet bij vertellen is dat het continue rotstrappetjes op en af is. Het is zwaar en mijn knieën doen zeer. Ook staan de rotsen af en toe in de weg van het pad en moet je, met rugzak en al, door een opening kruipen.
Maar de lichtinval van de zon door de bladeren geeft af en toe een sprookjesachtige sfeer. Het is warm vandaag, gelukkig brand de zon niet op mijn hoofd, maar op de bladeren. Ik maak mijn buff nat en draag die om mijn pols om af te koelen. Dat werkt gelukkig erg goed.
Totaal kapot kom ik in Born aan op de camping. Ik heb mij toch wat vergist in de zwaarte van de route. De kilometers heb ik in de benen, ik heb tenslotte net de Fjallraven Classic in Denemarken met 28 kilometer op de eerste dag gelopen zonder problemen. Maar dit is van een ander soort inspanning.
Naast mij komt een leuk Vlaams stel dat een weekend alleen Route 1 loopt. Samen zetten we ons tentje op. Na het installeren trek ik mijn sandalen aan en koel mijn voeten in de rivier, heerlijk! Ik heb eten mee, maar door de tegenvallende zware dag besluit ik mijzelf op een flammkuchen te trakteren in het restaurant. Het is tenslotte vakantie!
In de avond blijken de overburen echt feestgangers. Ze vieren tot diep in nacht disco, met bijbehorende stroboscoop. Een lichtgewicht tentje is leuk, maar alle lichten van de discolampen en geluiden van de feeststemming zijn te zien en horen alsof ik zelf bij het feestje ben. Ik doe geen oog dicht. Niet fijn als je morgen een lange dag tegemoet gaat. Uiteindelijk val ik in slaap en word toch nog redelijk uitgerust wakker.
Naast mij komt een leuk Vlaams stel dat een weekend alleen Route 1 loopt. Samen zetten we ons tentje op. Na het installeren trek ik mijn sandalen aan en koel mijn voeten in de rivier, heerlijk! Ik heb eten mee, maar door de tegenvallende zware dag besluit ik mijzelf op een flammkuchen te trakteren in het restaurant. Het is tenslotte vakantie!
In de avond blijken de overburen echt feestgangers. Ze vieren tot diep in nacht disco, met bijbehorende stroboscoop. Een lichtgewicht tentje is leuk, maar alle lichten van de discolampen en geluiden van de feeststemming zijn te zien en horen alsof ik zelf bij het feestje ben. Ik doe geen oog dicht. Niet fijn als je morgen een lange dag tegemoet gaat. Uiteindelijk val ik in slaap en word toch nog redelijk uitgerust wakker.
Ik loop verder en voel de vermoeidheid van gisteren van de trappetjes en het slechte slapen. In Herborn besluit ik de bus terug naar Echternach te nemen. Ik moet tenslotte niks en hoef niks te bewijzen. De bus blijkt over drie kwartier te komen. Ik installeer mij in het schaduwrijke bushokje, schoenen uit en voetjes omhoog. Na een half uur ben ik eigenlijk lekker uitgerust. Het is pas 14:30 en ik heb nog de gehele dag. Ik heb ook geen tijd waarvoor ik binnen moet zijn. Ik moet echt leren om een strakke planning van thuis los te laten.
Op de kaart zijn tot aan Echternach geen rotspartijen te zien, maar flink glooiend terrein. Ik besluit door te lopen naar Echternach en maar zien hoe laat ik aan kom. Alles wat ik nodig heb, heb ik mee in mijn rugtas, wat kan me gebeuren. Ik stap door en ga op in het bos en mooie vergezichten tussendoor. De muziek van mijn iPod helpt om de zere knieën te vergeten. Dan na bijna 30 kilometer zie ik door de bomen het meer van Echternach. Nog één flinke afdaling en ik ben weer in Echternach. Om 19:00 uur loop ik de camping Officel weer op. Een warme douche en eten maken de dag compleet.
Ik zet mijn tentje op en bedenk me wat ik de komende dagen ga doen. Route 2 is zwaar voor de knieën en die doen al zo zeer.
Op de kaart zijn tot aan Echternach geen rotspartijen te zien, maar flink glooiend terrein. Ik besluit door te lopen naar Echternach en maar zien hoe laat ik aan kom. Alles wat ik nodig heb, heb ik mee in mijn rugtas, wat kan me gebeuren. Ik stap door en ga op in het bos en mooie vergezichten tussendoor. De muziek van mijn iPod helpt om de zere knieën te vergeten. Dan na bijna 30 kilometer zie ik door de bomen het meer van Echternach. Nog één flinke afdaling en ik ben weer in Echternach. Om 19:00 uur loop ik de camping Officel weer op. Een warme douche en eten maken de dag compleet.
Ik zet mijn tentje op en bedenk me wat ik de komende dagen ga doen. Route 2 is zwaar voor de knieën en die doen al zo zeer.