N70 Natuurwandelroute
Al een paar jaar staat deze route op mijn to-do-list. Omdat over twee weken de Fjallraven Classic UK is, loop ik de N70 als training. De naam klink als een autoweg, maar dat is het zeker niet! Het is één van de mooiste wandelroutes van Nederland! Neem wel je klimbenen mee, want het gaat flink op en neer met 8 "bergen".
De route is een rondwandeling en er zijn meerdere startplekken. Alles staat aangegeven op de website van het Rijk van Nijmegen. Hier is ook het gpx-bestand te downloaden als je met een gps de route wil lopen. Ook Staatbosbeheer geeft de route weer: "Met prachtige vergezichten over polders, schilderachtige laantjes en het rivierenlandschap. Deze route geeft een prachtig beeld van de stuwwal bij Nijmegen. Het is een wandeling met enkele klimmen en dalingen wat het uitermate geschikt maakt als stevige wandeling."
De route is een rondwandeling en er zijn meerdere startplekken. Alles staat aangegeven op de website van het Rijk van Nijmegen. Hier is ook het gpx-bestand te downloaden als je met een gps de route wil lopen. Ook Staatbosbeheer geeft de route weer: "Met prachtige vergezichten over polders, schilderachtige laantjes en het rivierenlandschap. Deze route geeft een prachtig beeld van de stuwwal bij Nijmegen. Het is een wandeling met enkele klimmen en dalingen wat het uitermate geschikt maakt als stevige wandeling."
Rijk van Nijmegen
In het Rijk van Nijmegen ervaar je de rijkdom van een levendige historie, omgeven door glooiende natuur. Zo geeft een wandeling langs de wijngaarden en over de heuvels bij Groesbeek je instant ontspanning. Richting het westen proef je hoe vruchtbaar de Betuwe is en droom je weg in het romantische Land van Maas en Waal. Ik start in Beek-Ubbergen. De auto kan ik pal aan de route parkeren. De eerste wegwijzer die ik tegenkom, belooft niet veel goeds: "De muur van Beek"; en inderdaad gaat de weg gelijk omhoog. Mijn kuiten branden gelijk.
Bij het verlaten van het dorp loop ik het bos in en daar staat een mooie wegwijzer. Deze geeft aan dat we niet ver van de grens met Duitsland zijn. Daarachter kom ik het eerste bordje tegen: Rijk van Nijmegen, Duivelsberg. De trap erachter zegt genoeg, dat wordt klimmen. Rustig aan beginnen, ik moet nog de hele dag. In het bos is het gelukkig koel en schaduwrijk, het is namelijk 28 graden vandaag. De route slingert omhoog en ik moet regelmatig even op adem komen. Het pad ligt bezaait met boomwortels, al heb ik er met lopen niet echt last van. |
Slingerende heggen
Af en toe is tussen de bomen door een mooi uitkijkje te zien. Dan wordt ook duidelijk dat ik al aardig wat meters geklommen heb. De route komt langs een open stukje met vlechtheggen, de Assekuul geheten, naar het laagste deel van het dal waar de oudste eiken van het natuurgebied groeien. Er staat een QR-code die verwijst naar en website met uitleg over het ontstaan van deze heggen.
Huis Wylerberg
In deze portierswoning van Huis Wylerberg woonde vanaf 1946 Marie Schuster, de eigenaresse van landgoed Wylerberg en het strandbad Wylerbergmeer. Zij heeft ind e aanloop van de Tweede Wereldoorlog veel joden helpen ontsnappen en had bovendien kunst in haar huis verborgen die in nazi-Duitsland als 'Entartet' was verbannen. Door oorlogshandelingen werd haar landhuis onbewoonbaar. Ook werden haar kunstschatten gestolen.
Marie Schuster was een verre tante van Herman Göring en na de oorlog was het lastig om haar naam te zuiveren. Dit lukte uiteindelijk met de hulp van een Britse diplomaat. In 1949 stierf zij in dit huisje. Nu is het onderdeel van het Landschapsmuseum.
Duivelsberg
Voor ik het doorheb sta ik bovenop he tuitkijkpunt op de Duivelsberg. Foto's maken heeft geen zin, rondom kijk je tegen boomtoppen aan. Geen uitzicht te zien. Ik loop gauw door naar het pannenkoekenhuis even verderop. Het is hier een kruispunt van LAW-, streek- en wandelpaden. Ik ga op het terras zitten en bestel thee en lekker broodje voor lunch. Vlak naast mij zit een man die ook duidelijk aan de wandel is. Ik vraag of hij de WoW (Walk of Wisdom) loopt, gezien de speld op zijn tas. Dat is inderdaad zo. We gaan bij elkaar zitten en praten tijdens de lunch over allerlei wandelingen die we beiden hebben gemaakt. Na de lunch blijkt onze route een gedeelte gelijk te lopen en we lopen samen verder.
De Heksendans
Even verderop ligt een meertje. Het informatiebordje verteld dat het een waterbekken is waar het water niet de grond intrekt, omdat deze van leem is. In een lang vervlogen tijd werden hier watergeesten aanboden. In de 19e eeuw is hier zelf een dood dienstmeisje gevonden en en er is later zwaar gevochten in de Tweede Wereldoorlog. Over de moord is een lied geschreven en ik herken de tekst gelijk als een lied dat de Vlaamse folkgroep Laïs heeft herschreven: Zeven steken.
In het volgende stuk gaat de route flink omhoog en omlaag. Van te voren was al aangegeven dat de route ongeveer 500 treden heeft. Het is zwaar, maar zo kunnen mijn benen trainen voor de Classic in Schotland binnenkort. Onderweg zie ik oneens dat mijn horloge op pauze heeft gestaan vanaf de lunch. Dat betekent dat een deel van de gelopen route niet is vastgelegd. Ik zie thuis wel welk gedeelte dat is.
Op het laatste stukje staan er ineens houten paddenstoelen langs de route. Ze geven een vrolijke rode noot aan het groene bos. Bij het uitkomen van het bos staat er een standbeeld van een wasvrouwtje en verderop nog een dame bij een fontein. Beide zijn geschenken van de VVV aan de inwoners van Beek ter gelegenheid van het 70 en 75-jarige bestaan van Beek.